TR'de hayat balkonlarda gecer. Hele yazinsa sabah kalkip balkona atarsin kendini, afyonunu balkonda patlatirsin, balkonda mangal yapip, esle dostla balkondan balkona muhabbet edersin. Yemek yer, keyiflenir, bizim asma yapraklari altindaki balkonomuz gibiyse golgelenir, uzanip annem gibi uyuyup, sen evdeyken bile disardaki hayati yasamaya devam edersin.
Canakkale'de kaldigim o kadar sure boyunca balkona her ciktigimda yuzlerce kere su karsidaki duvara yazilmiz grafitiye takildi gozlerim. Her gun onlarca kere oraya baktim ve her defasinda da kafamdaki neyse gulumsedim. Hala ne zaman kafamda kendimi medite etmek istesem, o yazi ve o resim aklimda. Iste burada da var artik. Bazen de oylesine iste, baska ne anlam ariyorsun ki... Sagolasin Drej.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder