Hani Norah Jones'in Come Away With Me clibi var ya, oyle bir yolda gidiyoruz. Etraf maki, çöl ...Ara ara daglar, yüzyıllardir yerlilere ait kirik dokuk yerlesim bolgeleri.... New Mexico'da Santa Fe'ye giden bir otobandayim ama dedim ya, sanki Norah Jones'in klibinin icindeyim. En canlısından, en aynısından, en çölünden... Insanın icine derin bir yalnızlık ama garip bir huzur da veren cinsten, bir baska ulke burasi. Yol ile ufuk cizgisinin kesisimde hiçbir insan, hicbir yerleşim görmediğin türden bir yerler burası... Medeniyetten uzak, ha desen, istesen, eski John Wayne filmlerinin icine giriverecekmissin gibi burası... Burada yaşayanların bir sürüsü John Wayne, Client Eastwood zaten. Evlerinde silahlar, arka bahçelerinde atlar ve garajlarında baltalar var. Saka degil, gercekten boyle. Sabah ise gelip data warehouse'a data topluyor, aksam eve girerken garajının önüne yatmış yılanı cifteyle vuruyor. Hafta sonu at biniyor, arabasını kendi yapiyor, bozulunca kendi tamir ediyor.
Dedikleri kadar varmis, hatta az
bile anlamisim ben Santa Fe'yi. Santa Fe' New Mexico'nun incisi. Bu nasıl bir şehirdir böyle
ki, her tarafından sanat, el yapımı seramik, mücevher , galeri, müze taşsın.
Coyote restaurattayiz. Minik mezeler alıp demlemiyoruz. Yolculuk arkadasım, is
yerinden ürün müdürü. Dedikodu yapıyoruz, projeleri konuşuyoruz, hayattan
oradan burdan birkaç margarita eşliğinde gün bitiyoruz.
Sabah erken kalkıp sehri
dolaşıyorum. Sabah 8 suları ve bir takı dükkanı kepenklerini coktan kaldırmış.
Yerli adam üstüne güneş doğurur mu... Sahibi yerli. Tüm parmakları kolları
boynu takı icinde. Kollarında boynunda dövmeler var. Hepsi de bir sekilde
uyumlu. Kibar ve nazik bir sekilde bana mucevher parcalarini anlatiyor. Nereli
oldugumu soruyor. Turk'um diyorum, karsidaki hali dukkaninin sahibi de Turk diyor. Bir ara o da NY'da yasamis. Benim yasadigim bolgeye asina. Hatta bizim oradaki Hilton acildigi
sene NM'ya yerlesmis. Müstesna taki parçalarına bakıyorum ve içimden tum dukkani almak
istiyorum. Hersey o kadar nefis ki... Hatta Suzi Orman'i arayip - hani "Can I
afford?" programıni var ya-, bana akıl verse diye içimden çılgın seyler geçiyor. Cunku
akil kacirilmayacak gibi degil. Tamam diyorum 4 parça yeter. Dükkan sahibi
arkadasim bana harita ustunde sehri anlatıyor. Günüm kısa, en verimli nasıl
yaparimin ipuçlarını veriyor. Sarılıp ayrılıyorum, biraz daha dolaşıp heyecanla
otele donüyorum. İstikamet 1 saat uzakliktaki National Park Tent Rocks.
Bir doga bu kadar mi guzel ve
büyüleyici olur. 1 saatlik tırmanışla 6-7 milyon yasindaki volkanik oluşumla
meydana gelmiş kanyondayim: Tent Rocks yani cadir kayalar. Güneş öğle sicagini
bastırmadan indik aşağıya. Deniz seviyesinden yükseklik 6500 feet yani yaklasik 2000 metre. Zaten Santa Fe'ye gelirken daglar arası arabayla tirmandigimizdan kulaklar ucaktaki gibi tıkalı. O
yüzden dikkat, sert içkiler iki kat etkili bu sehirde :)
Sonra sehre donuyoruz. Sehir minik, kompakt... Müzeleri,
Plaza meydanı,
Georgia O'keeffe müzesi, Canyon Road'daki sanat galerileri, acik
pazardaki sanatçıların sergileri ( yağlı boya, fotograf, heykel) , Governor of Palace
önündeki yerli Amerikalılar'ın el yapımı takıları, hediyelik eşyaları, zevkli
dükkanları, kiliselerden yukselen can sesleri, nefis kendine ozel restaurant
'lari ile tum ogleden sonrayi dolasarak geciriyorum. Aksam vakti vedalaşma saati geliyor Santa Fe'ye. Bilindik eyalet başşehirlerinin aksine
müthiş sarıyor bu sehir beni. Donmeden once heyecanla Burak'a anlatıyorum
telefonda gorduklerimi, sehri, hiking'i. "Cocuklar da yaparlar Tent Rocks hiking'ini" diyorum. Nice aile cocuklarini sirtina almis, bebekleriyle gelmisti zaten. "Sen de istediğin
kadar fajita yeyip, en acısından istersen yesil, istersen kırmızı biber sosu
koyarsın" diyorum.
Bu arada asil seyahat Albuquerque'deki bir konferansaydi. 4 gün oradaydim ama Santa Fe'ye kıyasla
anlatacak birsey yok.
